Առաջին աշնանային ցրտերի հետ
կյանքը կսկսի նորից…Ֆրենսիս
Սքոթ Ֆիցջերալդ
Աշուն է .շատերի համար եկել է երկար սպասված ժամանակը սոցկայքերում աշնան մասին բանաստեղծություններ ու աշունացող բնությունից նկարներ տեղադրելու համար: Բնականաբար ,փոխվում է նաև էջի գլխավոր նկարը՝ հաստ ժակետով , թեյով ու գրքով նկար է պետք :Սովորաբար այդ
նկարներում բաժակը լինում է դատարկ ,քանի որ այն պետք է միայն թեյի տեսք ունենա,խմելու կարիք չկա 🙂 դե իսկ նկարի գիրքը շատերի համար առաջին պատահած գիրքն է լինում ,իսկ ավելի ճիշտ այն գիրքը ,որը ունենում է առավել գեղեցիկ ու աշունոտ կազմ :Ու մնաց վերջին քայլը ՝ սոցկայքում նշելը ,որ դու լսում ես Ռ.Հախվերդյանի <<Մեր սիրո աշունը >> երգը :Վերջ ,ամեն ինչ արված է :
Իմ աշունն այսպիսին չէ ,բայց ես սիրում եմ և այս ու այն ամենը ինչ կապված աշնան հետ:Երբեք չեմ հասկացել այն մարդկանց ,ովքեր ասում են,որ աշունը ռոմանտիկների եղանակն է ու հպարտորեն ավելացնում,որ իրենք աշունը չեն սիրում ,ռոմանտիկ չեն…:Մի կողմ դնենք , որ ռոմանտիկ լինելը իրենց պատկերացրած սարսափելի հատկանիշը չէ ,բայց մյուս կողմից միանշանակ չէ ,որ աշունը սիրող բոլոր մարդիկ խիստ ռոմանտիկներ են :Կարծում եմ այդպես մտածողները պարզապես լսել են այն գիտական նյութի միայն առաջին մասը ,ըստ որի աշնանը մարդիկ դառնում են առավել զգացմունքային ,բայց ոչ միայն աշունը սիրողները ,այլ ԲՈԼՈՐԸ 🙂
Մենք գրքեր ենք կարդում , դասընթացների մասնակցում ,որոնք մեզ սովորեցնում են ինչ-որ օրենքներ , մեխանիզմներ երջանիկ,հաջողակ լինելու համար :Սակայն իրականում այդ ամենը մեզ տրվում է ավելի պարզ տեսքով . պետք է պարզապես վերցնել:Բնության մեջ կատարվող ցանկացած երևույթ մարդկանց ինչ-որ բան ունի սովորեցնելու :Աշնանը քամին ծառերից պոկում է չորացած տերևները ու քշում ծառից հեռու՜ ,փոխարենը որոշ ժամանակ անց ծառը ունենում նոր տերևներ ՝ կանա՜չ ,կյանքով լի : Այդպես էլ պետք է թույլ տանք աշնան քամին անցնի նաև մեր զգացմունքների կողքով ՝պոկելով այնտեղ եղած չորացած զգացմունքները ,որոնք մեզ այլևս պետք չեն ՝դրանց փոխարեն մենք ունենալու ենք նորերը ՝ կանաչ ,կյանքով լի : Պետք է թույլ տանք ,որ աշնան քամու հետ գնան այն մարդիկ , ովքեր մեր կողքին են դողացող տերևի նման ու միևնույն է մի օր գնալու են.թող գնան հիմա այս թեթև ,աշնանային քամուց և ոչ թե անսպասելի փոթորկի պահին նկատենք,որ մենակ ենք մնացել,որ նրանք գնացել են վաղուց …
Աշնանը սիրում ենք փաթաթվել վերմակի մեջ ու թեյել :Բայց ամենահաստ վերմակն էլ մեզ չի տաքանցի ,եթե մեր ներսում չունենք ջերմություն դեպի կյանք , ընտանիք …դեպի մի սեր :Դե իսկ թեյն առանց ընկերների ոչինչ է :
Այս մարդկային տիեզերքում ամենքս մի մոլորակ ենք ,ունենք մեր եղանակները : Բայց մերը չորսը չէ ,շատ է ,շատ-շատ ու մեկ օրում կարող է փոխվել մի քանի եղանակ :Կարևոր չէ դրսում աշուն է, ամառ ,թե երկուսը միասին 🙂 կարևոր է ինչ եղանակ է մեր հոգում…
Հեղինակ ՝ Էմմա Քոսակյան :
( լուսանկարը ՝ Տավուշից : )
Աղբյուրը ՝ http://www.17.am/ :
mythings-blog 