Այսօրը՝ սեպտեմբերի 8-ն ամբողջ հանրապետությունում հայտարարված է որպես համահայաստանյան շաբաթօրյակի օր, որին իր ակտիվ մասնակցությունն ունեցավ նաև <<Հույսի կամուրջ>> հկ-ի Բերդի մճ-ն՝ իր ողջ աշխատակազմով: Կենտրոնի մասնագետներն իրենց համագործակցային կարողություններն օգտագործեցին կենտրոնն ու նրա հարակից տարածքը մաքրելու և ավելի բարեկարգ դարձնելու հաճելի աշխատանքում: Մեր թիմային աշխատանքի արդյունքում կենտրոնի թեքահարթակի ճաղավանդակները ներկվեցին եռագույնով, որով բակը դարձավ ավելի լուսավոր, ավելի գունեղ, իսկ երեխաների երազանքներն ավելի երփներանգ:
Մաքրակենցաղ ապրելակերպը կարևոր է յուրաքանչյուրիս կյանքում, իսկ երբ մասնագետները դրա կարևորությունը երեխաներին բացատրում են ոչ միայն զրույցով, այլև սեփական օրինակով, այն դառնում է ավելի ուսանելի:
-Բարեւ։
Ձանձրանում էի մենությունից ու ամեն օր նույն մարդկանց հետ շփվելուց, ուզում էի նոր, հետաքրքիր կերպար։ Վերցրեցի գրիչ եւ թուղթ եւ անկախ իմ կամքից սկսեցի գրել հատկանշական բառեր։ Այդ բառերը իրականում ոչ մեկի վերագրված չէր։ Գրում էի բառեր, որոնք ուզում էի տեսնել դիմացինիս մեջ, փորձում էի գտնել, բայց… Այդ “բայց”-ը… բայց չկար…Որոշեցի հորինել մի կերպար, որի մասին երազում էի։ Հորինված կերպարը կարծես մխիթարում էր, ոը հաստատ կլինի ՆԱ։ Լռել Նրա՝
Փակում եմ աչքերս ու փորձում եմ մտքումս քեզ նկարել… Դու չկաս իրականում, բայց ես քեզ կնկարեմ իմ մտքում… Վրձինը ձեռքիս է ու ես նկարում եմ քո աչքերը։ Նշանակություն չեմ տալիս աչքերիդ գույնին, ինձ համար կարևորն այն է, որ դրանք խորը լինեն, որ լինեն բարի… Աչքերդ նկարեցի, հերթը
Շամշադինցին է բնության մեջ ,
Աշուն, մշուշոտ, իմ սիրուն աշուն..
Դու , որ հեռացար ,
Սիրում եմ տունս, թեկուզ խարխլված,
Երկաթային հնչյուններ, մետաղային ձայներ, նախազգուշացնող կոչնակներ, մշուշի միջից նշմարվող լույսեր, գնացք, կյանքի ու ժամանակի գնացք: Կայարանում սպասող ուղևորներ, ճղճիմ արարածներ, բարեգութ մարդիկ, երեսպաշտներ` պատրաստ վաճառելու նույնիսկ սեփական անձը, միայն թե դուրս
mythings-blog 